جانا دهني چو پسته داري

شاعر : عطار

در پسته گهر دو رسته داريجانا دهني چو پسته داري
زان قند که مغز پسته داريصد شور به پسته در فتاده است
زين بيش مرا چه خسته داريقنديم فرست و مرهمي ساز
صد فتنه‌ي نانشسته داريدر هر سر موي زلف شستت
صد عهد چنين شکسته داريگفتي به درست عهد کردم
صد ابلق تنگ بسته داريدر تاز و جهان بگير کز حسن
وانگاه هزار دسته دارييک گل ندهي ز رخ به عطار